• Menu
  • Menu

Iran: Sex, Drugs & Onderdrukking

Haar hoofddoek bedekt nog nauwelijks haar geblondeerde lokken. Ze kijkt me ondeugend aan terwijl ze rustig een trekje neemt van haar sigaret.

Op de achtergrond klinkt een mellow versie van Sting’s English Man in New York. Ze lacht naar me en blaast met de rook van haar sigaret in één klap de vooroordelen over Iraanse vrouwen weg.

Het is m’n eerste avond in Teheran, de hoofdstad van Iran – en ik kan nog niet weten wat voor mooie avonturen er op me liggen te wachten.

Nog geen twee minuten nadat de blonde flirt mij met sigarettenrook kusjes heeft toe geblazen, komt de jongen van de bediening aangewandeld. Hij zegt haar dat ze haar hoofddoek hoger moet doen. Niet op een boze of neerbuigende toon maar meer op een manier van “sorry ik kan er ook niks aan doen.”

Het blijkt een complexe situatie in Iran, eentje die je als buitenstaander niet helemaal kan begrijpen. Het lijkt in ieder geval een mix van strikte overheidsinvloed, tradities en de mensen die met tattoo’s en laag hangende chadors hele kleine schopjes geven tegen de gevestigde orde.

Ik besluit eens voorzichtig af te tasten hoe er in Iran over sex wordt gedacht en weet geen betere manier dan hen de bekendste Nederlandse uitspraak te leren: “Neuken in de keuken.”

Hoewel de rest van het gezelschap reageert met gegiechel en een blik van “uh… ok” helpt de blonde flirt me uit de brand en fluistert in Farsi wat tegen haar Engels sprekende vriendin. “She says she will cook for you.”

"Haha She Will Cook For Him.."
“Haha She Will Cook For Him..”

Generatieverschillen

De jongere generatie in Iran is een bijzondere generatie. Voor zover ik kan beoordelen, vergelijkbaar met de flowerpowergeneratie in Europa. Zwevend tussen traditie en vrije keuze, maar dan met een strenge overheid die het allemaal wat moeilijker maakt.

Natuurlijk kan ik niet voor iedereen spreken, maar zeker de oudere generatie voelt zich namelijk nog prettig bij hun tradities. Vrouwen dragen ook binnenshuis een hoofddoek als er een vreemde man – ik dus – bij is. En één oudere vrouw weigerde mij de hand te geven, ondanks dat ik bijna 5 nachten in haar huis had geslapen. “Traditie” geeft ze lachend aan, “maar ik hoop dat je nog eens langs komt. Insjallah.”

Een kleine cultuurshock is het wel.

Een paar avonden daarvoor heb ik nog opium gerookt met haar zoon in een huis waar de flessen whiskey, wodka en rum prachtig in de vitrine prijkten. Het mag natuurlijk allemaal niet, maar het gebeurt dus wel. Er wordt dan ook gewoon gedronken op privéfeestjes. Er wordt hier ook geëxperimenteerd met drugs. En als de ouders van huis zijn dansen ook hier de poezen op tafel, of ergens anders op als je snapt wat ik bedoel.

Bekijk hier ons artikel voor de beste routes door Iran

Twee gezichten

Als je door Iran reist is het net alsof je twee gezichten ziet. Aan de ene kant het Iran van de overheid. Het Iran dat – als je het woord wilt gebruiken – de bevolking onderdrukt met strenge regels. Het is een land waar je een mening over kunt hebben die er vrij weinig toe doet, lekker voor je houden dus.

Veel interessanter is namelijk het andere Iran. Het Iran van de mensen. Van de mensen die je verwelkomen in hun huis alsof je familie bent. Het Iran van de mensen die je ongevraagd een kopje thee geven. Ook als je als ongelovige een moskee binnenloopt. Het Iran van de mensen die je – terwijl je over straat loopt – een vers broodje gezond in je hand stoppen, “alsjeblieft” zeggen en doorlopen. Van de mensen die midden in de nacht in je slaapkamer staan met een lepel hoestdrank als je daarvoor een uur lang hebt lopen proesten. Waar je eindeloos kunt staren naar prachtige landschappen en bijzondere gebouwen. Het Iran waar de “holy shits” en “wows” die je uitkraamt geen recht doen aan hoe mooi het eigenlijk echt is.

dsc00188

Waar de eigenaar van het hostel je de hele dag voert met fruit, snacks, middageten en lachende gezichten. En natuurlijk het Iran van de mensen die geloven in de Islam en rondlopen met een Ak-47 en een nucleaire bom onder hun shirt. Oh nee wacht, dat is juist een vooroordeel dat totaal niet klopt.

Iran is namelijk een land waar je je geen moment onveilig voelt. Behalve in het verkeer dan, maar voor de rest nooit. De mensen zijn zich ook extreem bewust van de slechte reputatie die Iran heeft en zij balen daarvan. Zij zouden ook gewoon de wereld willen ontdekken. Maar tot die tijd zit er voor de ‘vriendelijkste mensen met het kutste paspoort’ niets anders op dan buitenlanders te verwelkomen als familie. En als er iets is dat de Iraniërs kunnen, dan is het dat wel.

Gewoon Gaan.

Het kan dan ook niet vaak genoeg herhaald worden dat Iran een hartstikke veilig en normaal land is om te bezoeken. Als je je vooroordelen los kunt laten, je onterechte angst een trap in de ballen kunt geven en gewoon eens gelooft dat 99% van de mensen een goed hart heeft dan is er niets dat je tegenhoudt om naar Iran te gaan.

dsc00551

Serieus, het ligt alleen aan jou.

Ik kan je nog duizend keer vertellen over alle lieve mensen, de schitterende natuur, de goedkope vluchten, de unieke ervaringen en de bijzondere gebouwen. De locals kunnen nog zo hartverwarmend en gastvrij zijn. Als jij je vooroordelen niet kunt laten varen, kun je er nooit van genieten.

En dat is zonde, want de thee staat voor je klaar.

Meer lezen over Iran? Check hier onze uitgebreide collectie artikelen over dit bijzondere land!