• Menu
  • Menu

Vijf manieren om je reistwijfels te overwinnen

Daar zit je dan een beetje te zoeken naar de goedkoopste vluchten. De plannen in je hoofd, de highlights al voorzichtig gepland, en ook de checklist voor backpacken ben je langzaam aan het afwerken. Ook je vrienden en familie zijn op de hoogte van je plannen, maar dan…

Twijfel.

Is het wel echt zo’n goed plan? Kan ik niet gewoon beter doen wat iedereen doet? Waarom moet ik zo nodig zo lang weg, helemaal alleen? Waarom niet een paar korte vakanties? Waarom niet voor een baan kiezen? Bovendien, hoe zit het als ik weer thuis kom? Kan ik dan een baan vinden? Hoe zit het met m’n huis?

Welkom in de moeilijkste fase van de voorbereiding.

Veel reizigers in spé sneuvelen op het onderdeel knopen doorhakken en worden uiteindelijk verslagen door de ultieme vijand: de grote boze dromenverkrachter.

Dit gemene monster doet er alles aan om jouw dromen te verpesten en zijn favoriete wapens zijn angst voor het onbekende, onbewuste druk om te doen wat iedereen doet en de ‘je-blijft-voor-altijd-werkloos-als-je-thuis-komt-move.’

Dit monster is een nasty motherfucker en daarom ontdek je in dit artikel vijf strategieën (waaronder de kieteldood) om de grote boze dromenverkrachter te verslaan.

Strategie #1: Vreedzame co-existentie

Het dromenmonster is een ambitieuze badboy. Hij komt niet voor elk reisplan opdagen. Weekendje Brussel of een weekje all-in naar Turkije? Ha, pff alsof het dromenmonster daarvoor z’n bed uitkomt.

Ga je echter een paar maanden op reis? “Heey… dit is een tegenstander van formaat” denkt het dromenmonster, “eens kijken of ik deze mooie droom kan verpesten.”

Met andere woorden: je hebt de twijfels over jezelf afgeroepen en dat is een goed teken! Het betekent dat je dromen groot genoeg zijn. Als je niet een beetje bang wordt van je eigen dromen zijn ze namelijk niet groot genoeg.

Wanneer je dit begint in te beseffen kun je de twijfels zien voor wat ze werkelijk zijn: een onvermijdelijk gevolg van het feit dat je je eigen weg kiest in het leven. Een compliment voor iemand die doet wat zoveel anderen willen maar uiteindelijk niet durven.

Als je niet een bang wordt van je eigen dromen zijn ze niet groot genoeg.

Strategie #2: De schouderworp

Ik ben niet iemand die snel opschept, maar ik heb dus nog nooit een worstelwedstrijd verloren van mijn broertje. Best indrukwekkend.

Natuurlijk is er een verschil in brute kracht, maar mijn onoverwinnelijkheid is voornamelijk te danken aan mijn uitmuntende beheersing van de schouderworp. Natuurlijk zal hij zeggen dat hij zes jaar jonger is en het niet makkelijk is om als 6-jarige van een 12-jarige te winnen, maar dat zijn typische excuses voor verliezers. Niet naar luisteren dus.

Anyways, het belangrijkste is in ieder geval de schouderworp. Een move waarbij je de kracht van de tegenstander gebruikt in jouw voordeel. Het is een uitstekende move om te dealen met twijfel.

De schouderworp is in dit geval natuurlijk geen fysieke schouderworp, maar een zinnetje. Een zinnetje waarmee je elk inkomend probleem bij de kraag vat, over de schouder werpt en op de grond smijt met een oplossing.

Het zinnetje is: en dat is waarom ik…

Het werkt als volgt.

Het probleem komt in je hoofd op: ik weet niet of ik bij thuiskomst wel een baan kan vinden…

[Schouderworp]: en dat is waarom ik…

Op dit moment heb je de tegenstander al bij de kraag te pakken. Je hoeft alleen nog maar te bepalen waar je ‘m neer wilt smijten:

… ervoor ga zorgen dat m’n reis goed staat op m’n C.V. BAM. IPON.
… in contact blijf met mensen in m’n netwerk.
… Zorg dat ik een spaarpotje heb om de eerste paar maanden in Nederland te overbruggen.
… Ik naar Australië ga om daar te gaan werken

Zie je het al voor je hoe je het dromenmonster bij de kraag vat, op de grond smijt en tegen ‘m schreeuwt: “Had je nog wat motherfucker?! Nee? Inderdaad, dat dacht ik al.”

Strategie #3: Bekijk je waarom, niet de mogelijke uitkomsten

Een van de eerste dingen die ik leerde tijdens mijn studie economie is dat mensen rationeel handelen. Oftewel, als je voor een keuze staat moet je gewoon berekenen welke optie jou het meeste oplevert en dan die optie kiezen. Zo moeilijk kan het niet zijn, toch?

Nou, als een econoom jou nu dat advies geeft is het beste antwoord dat je kunt geven: “Dikke lul, fijne dag.”

Natuurlijk kun je rationeel een keuze maken als je een duidelijk beeld hebt van de twee opties. Bijvoorbeeld wanneer je moet kiezen tussen twee mobiele telefoon providers, twee verzekeringen of tussen twee banen waarbij je min of meer weet wat de verantwoordelijkheden en bijbehorende arbeidsvoorwaarden zijn.

Maar als je moet kiezen tussen reizen of thuis blijven is het probleem dat de twee opties niet echt te vergelijken zijn. Beide opties hebben zo hun voordelen en in beide gevallen zijn er een aantal onzekere factoren. Het is alsof je moet kiezen tussen twee snoeppotjes zonder dat je weet wat er in zit.

Als je niet een bang wordt van je eigen dromen zijn ze niet groot genoeg. (2)

Omdat je in beide gevallen niet echt weet wat de uitkomsten zijn, is het in mijn ogen beter om te kijken naar waarom je voor een bepaalde optie wilt kiezen. Waarom wil je reizen? En wat is de reden dat je overweegt om toch thuis te blijven?

Zolang je intenties positief zijn en je ogen laten stralen dan is die keuze goed. Toen je begon met dromen van je reis waren er namelijk duizenden redenen waarom je wilde gaan reizen. Je had het gevoel dat er iets te winnen was. Je wilde mooie ervaringen, de wereld ontdekken, je zag het als een investering in je leven, in persoonlijke groei en ga zo maar even door.

Bekijk nu eens de andere optie van thuis blijven, een optie die ook gewoon ok is als dat is wat je wilt. Niet iedereen hoeft te reizen! Maar wat zijn jouw intenties om thuis te blijven? Wat verwacht je te winnen? Wat verwacht je te bereiken? Tovert het een glimlach op je gezicht of heb je het gevoel dat je jezelf moet wringen in een jasje dat (nog) niet voor jou gemaakt is?

Strategie #4: De trein loskoppelen

Ken je die scenes uit actiefilms waarbij intens gevochten wordt op een rijdende trein? De Good Guy wordt bont en blauw geslagen, valt een paar keer bijna van de trein en net wanneer er geen uitweg meer lijkt te zijn hoor je ineens ‘KLOENK!’

De Bad guy had even niet opgelet en zeer vakkundig had mr good guy de treinwagon ontkoppeld. De Bad Guy staat vervolgens op de losgekoppelde wagon te schelden maar mr Good guy is ontspannen. Het deert ‘m allemaal niet meer want hij rijdt steeds verder weg van de losgekoppelde wagon. Hij gaat lekker in z’n wagonnetje zitten, ontmoet onderweg een paar mooie vrouwtjes en bereikt uiteindelijk in opperbeste stemming z’n doel.

Waarom dit verhaal?

Nou, soms moet je dezelfde truc uithalen om je twijfels te overwinnen. Wanneer het dromenmonster eventjes niet oplet en jou dus niet bestookt met allerlei twijfels moet je je move maken.

Je pakt je credit card. Je gaat naar skyscanner.nl. Je zoekt je vlucht. Klikt een paar keer. Vult wat gegevens in. Klikt nog één laatste keer op bevestigen en BAM; Je ticket is geboekt.

Het dromenmonster kan nu schreeuwen wat-ie wil. Het maakt niks meer uit, jij gaat richting je bestemming en je kunt je focussen op alle dingen die je moet regelen.

Strategie #5: De kieteldood

Wat is er erger dan de kieteldood? Niks toch?

Je moet zo hard lachen dat je niks meer kunt doen en smeekt om genade “OK OK IK GEEF OP!! PLEASE, STRAKS PIS IK IN M’N BROEK!’

Dit is exact wat het dromenmonster zal schreeuwen als je besluit niet naar hem te luisteren en jouw droomreis werkelijkheid maakt.

Ik ken namelijk niemand die spijt heeft gehad van z’n reizen en ook als ik kijk naar m’n eigen reizen heb ik nul spijt.

Af en toe komt het dromenmonster nog om de hoek zetten en probeert-ie twijfel te zaaien, maar dan kietel ik ‘m met alle mooie ervaringen en momenten die ik heb gedeeld met bijzondere mensen op de meest bijzondere plaatsen.

Ik kietel ‘m met alle lessen die ik geleerd heb. Ik kietel ‘m met hoe ik als persoon gegroeid ben. Ik kietel hem met een situatieschets van wat er was gebeurd als ik geluisterd had en in Nederland was gebleven. Ik kietel ‘m zo hard dat hij smeekt om genade, maar het enige dat-ie hoort terwijl ik vrolijk doorkietel is: “Hasta La Vista Motherfucker.”

True story.